‘Ik denk dat we echt aan de vooravond staan van zoveel dingen die anders gaan’

Na 37 jaar als bureau-eigenaar van D&B Eventmarketing, duikt Pieter Bas Boertje aan het eind van dit jaar in het ‘witte gat’ van nieuwe, nog ongewisse kansen. Vooruitlopend op zijn afscheid voelen we hem nog een keer aan de tand: over de man zelf, de geleerde lessen en zijn visie op het vak.

Pieter Bas Boertje toont zich direct een geïnteresseerde gast. Van de ober wil hij weten waarom restaurant Bolenius haar pand aan de Zuidas heeft ingeruild voor deze nieuwe locatie in het Rembrandtpark, een onverwachte groene oase ingesloten tussen ringweg A10 West en de portiekflats van Amsterdam Nieuw-West.

De natuurlijke locatie, met uitzicht op een meertje, is een belangrijke reden, horen we. Deze past nu eenmaal beter bij de duurzaamheidsfilosofie van chef Luc Kusters dan de glinsterende hoogbouw op de Zuidas. Het gebouw is duurzamer, royaler en de keuken zeer modern. Dat betekent niet dat we meer couverts gaan draaien, voegt de ober nog toe, want kwaliteit en hospitality staan voorop in het met een Michelinster gedecoreerde restaurant.

Als eerste voorgerecht een tartelette met verschillende bereiding van rode biet vergezeld van een dun breekbrood gevuld met seizoenskruiden. Boertje wil graag ook weten wat het grote houten ei is dat op tafel staat te pronken. Het antwoord wordt ons later beloofd.

Bij deze lunchafspraak is Boertje echter niet bestemd als interviewer, maar als geïnterviewde. Deze zomer werd zijn officiële afscheid aangekondigd, dat plaats zal vinden op 10 december. Dan komt er een einde aan zijn 37-jarige actieve loopbaan als bureau-eigenaar in de wereld van zakelijke evenementen.

Hij heeft aan de wieg gestaan van de transitie van bedrijfsfeesten naar doelgerichte – en nog altijd feestelijke – evenementen en wist met D&B Eventmarketing vier crisissen goed te verteren. Twee jaar geleden kreeg hij het voor elkaar om live en digitale communicatie in één bureau te verenigen door samen met FX Agency Daymakers te beginnen. Genoeg redenen om hem vooruitlopend op zijn vertrek volledig uit te horen over zijn ervaringen en visie.

Je stapte in 1988 in de sector, wat deed je daarvoor?

“Toen was ik aan het studeren. Tijdens mijn studie bedrijfskunde op Nyenrode heb ik van alles wat er aan feesten was georganiseerd. Dus ik wist al vanaf mijn studie, dit is wat ik wil.”

Wat vond je er toen leuk aan?

“Wat vond ik er toen leuk aan? Toen hadden we het niet over eventmarketing. Het waren gewoon feesten en partijen. Ik denk vooral dat ik het leuk vond om mensen blij te maken. Het had ook iets in de horeca kunnen zijn, maar die evenementen spraken me wel heel erg aan.”

“In de basis ben ik een verlegen jongen die het leuk vindt om achter de schermen invloed uit te oefenen. Dat is ook altijd wel in mijn vorm van leidinggeven geweest. Ik wil uiteindelijk toch de leiding hebben. Maar ik ben niet iemand die graag in het middelpunt van de belangstelling staat. Dan is het leuk aan dit vak dat je altijd een beetje achter de coulissen opereert. En je moet het leuk vinden om mensen blij te maken.”

“Ik word nog steeds heel gelukkig als ik andere mensen blij maak. Dat kan zijn als ik mensen uitnodig om bij mij thuis te eten of als ik in mijn directe omgeving iets kan organiseren. Of als ik m'n team bezig zie en we iets leuks gaan doen. Mijn lol zit er in dat andere mensen het naar hun zin hebben.”

Je hebt van je studiehobby je vak gemaakt.

“Op toevallige wijze heb ik mijn toenmalige compagnon ontmoet, Janine Dechesne. Zij had al een bureautje dat heette Nini’s Productions waarmee ze bedrijfsmusicals maakte samen met de medewerkers van het bedrijf. Eigenlijk was zij daar heel vroeg mee, want pas veel later kreeg je The Voice en weet ik wat allemaal. Ze kreeg daar wel veel aandacht mee. Dus zei ik tegen haar: wat jij doet, evenementen organiseren, dat wil ik ook.”

“Vlak voordat ik uit dienst kwam – ik was in Duitsland gelegerd als dienstplichtig artillerie-officier - belde ze me op en vijf dagen later zaten we aan tafel. Zo ben ik in mei ’88 begonnen.”

En aldus ontstond Dechesne & Boertje.

“Ja, direct uit dienst heb ik samen het haar het bedrijf verder opgestart. Onze eerste klanten waren Hema, IBM, Ahrend Groep.”

“We kregen steeds meer de vraag of we ook de andere evenementen, los van de bedrijfsmusicals, wilden doen. Dat paste ook bij mijn visie. Vanuit mijn bedrijfskunde achtergrond wilde ik me focussen op alleen bedrijfsevenementen en die naar een hoger niveau brengen. Dat was in die tijd nog helemaal niet zo. De meeste bureaus, die deden alles. Of het een braderie was, of een olifant inhuren, of een artiest boeken…”

“Wij waren de eersten die ons helemaal zijn gaan focussen op zakelijke evenementen. Dat is ook wel een van mijn ondernemerslessen geweest. Het gevaar van ondernemers is dat ze alles leuk vinden.”

“Die neiging heb ik ook wel. Maar ik heb altijd goede mensen om me heen gehad die dan vroegen of we daar ook iets mee gingen verdienen.”

Je hebt wat roerige tijden meegemaakt met wat uiteindelijk D&B Eventmarketing is gaan heten: de economische recessie begin jaar negentig, het uiteenspatten van de dotcom bubble in 2001, zeven jaar later de kredietcrisis en van 2020 tot en met 2022 de coronapandemie.

“Nadat we waren begonnen kregen we al snel te maken met moeilijke economische omstandigheden. Toen waren we gelukkig nog maar met zijn tweeën. Daarna zijn we langzaamaan gegroeid met af en toe er weer iemand erbij. Bij elke economische crisis werden de teugels weer aangetrokken en zag je telkens weer dat veel bedrijven als eerste in hun marketing- en eventbudgetten sneden. Het wordt wel minder, gelukkig, met de professionalisering van het vak. Maar iedere crisis is onze branche als eerste aan de beurt.”

Hoe heb je die crisissen het hoofd geboden.

"Er zijn niet heel veel dingen die ik goed kan, maar waar ik goed in ben is heel erg toekomstgericht zijn. Dus kijken wat komt er op ons af en wat betekent dat voor ons bureau. Dat zie ik als mijn rol en vind ik ook leuk, gewoon om ook wel proberen voorop te lopen in ontwikkelingen. Dus wij hebben ons iedere keer aangepast aan wat er gebeurde in de maatschappij en zijn ook altijd beter uit een crisis gekomen.

“Een mooi voorbeeld is de internetcrisis in 2001. Ergens begin 2000 kwam ik al bij bedrijven met presentaties over strategische eventmarketing. Heel veel tekst, maar heel weinig plaatjes, toen nog. En ik weet nog hoe die eerste klanten reageerden. Meneer Boertje, hartstikke leuk verhaal, maar we willen gewoon een feest. Sorry, niet geïnteresseerd. Dus daarvan leerde ik dat ik over beleving moest praten en niet gelijk met een ingewikkeld verhaal over strategie.”

“Maar door de crisis realiseerden bedrijven zich ook dat een feest iets moet opleveren. Dus daar hadden wij ineens een voorsprong.”

“Door de financiële crisis daarna moesten we afscheid nemen van mensen en dat heeft ons gedwongen onze producten aan te passen. Toen zijn we naar de campagnematige aanpak overgegaan, die bij ons nu de standaard is. Om dat in de markt te krijgen hebben we daar een concept aan gehangen. We noemden dat boosters; eventboosters, jubileumboosters. Dat sloeg goed aan, want dat gaf klanten en personeel weer energie na zo’n economisch uitdagende periode.”

 

Chef Luc Kuster komt uitleg geven over de volgende gerechtjes met biologische tomaten in de hoofdrol, als vrucht, schuim, sorbet en poeder.  De boontjes in het ene gerecht zijn Noord-Hollandse krombekboontjes, passend in het adagium van Bolenius dat wat van dichtbij komt (ook) zeer lekker is. Dat geldt ook voor de kruiden en bloemen uit eigen moestuin.

Hij onthult ook het geheim van het grote houten ei. Gemaakt door ‘Hout van je stad’ van gesneuvelde Amsterdamse iepenbomen. Samen met Bolenius werd het ei, dat het bestek blijkt te bevatten, ontwikkeld. Passend in de filosofie van duurzaam en lokaal. “We hebben het in een halfjaartje tijd, net op tijd voor de opening, voor elkaar gekregen om het bestek-ei te maken”, vertelt de chef.

“Wat een gaaf ding”, concludeert Boertje. “Verkopen jullie dit ook?”. Kuster beantwoordt bevestigend. “Ja, zeker. Ik heb er al één verkocht.”

Na met veel smaak en met bestek naar eigen keuze de gerechtjes te hebben genuttigd pakken we de draad weer op.

 

Je vertelde dat iedere crisis jouw bedrijf uiteindelijk heeft geholpen.

“Dat heeft ook te maken met een beetje lef hebben. En dat wil niet zeggen dat ik veel risico neem. Die beslissingen neem ik na lang wikken en wegen.”

“Met corona had ik heel veel aan de lessen die ik heb geleerd van de financiële crisis van 2008/2009. Wij zijn toen achteraf gezien veel te lang met het hele team blijven zitten, omdat we absoluut niet van mensen afscheid wilden nemen. Uiteindelijk hebben we dat wel moeten doen en ons concept aangepast aan de nieuwe werkelijkheid.”

“Die les van je product snel aanpassen heb ik meegenomen in de corona-periode. Rutte was op tv met zijn eerste persconferentie en de dag erop hadden we voor het laatst ons team bij elkaar. Ik ben voor ze gaan staan zo van ‘mensen we gaan in de digitale evenementen’. En ze zaten me allemaal aan te staren. Want wat wisten we daarvan af? Maar dat heeft heel goed uitgepakt.”

Maar het online en hybride format is na corona toch weer op zijn retour geraakt?

“Wel in de uitvoering zoals we toen deden, ook omdat er toen live niet zoveel kon. Maar het gebruik van die schermpjes in coronatijd heeft heel veel inzichten gegeven. Het is sowieso een goede tool om het live-contact te versterken.”

“We hebben recent een hybride format gedaan met tweeduizend mensen op locatie, waarbij nog eens heel veel mensen wereldwijd aan het meekijken waren. De online broadcast is een mooie oplossing voor mensen die in het buitenland zitten, niet weg kunnen of geen zin hebben om in de auto te stappen.”

“Mijn stokpaardje is dat er ook veel mensen zijn die niet naar een evenement komen.  En over het algemeen zitten daar heel veel interessante mensen tussen. Hoe ga je die bereiken? Daar bieden de ontwikkelingen in technologie interessante oplossingen voor en dat gaat de komende jaren leiden tot veel innovatie in het evenementenvak. En het gaat ervoor zorgen dat je iedereen in je doelgroep kan bereiken in plaats van een beperkt deel.”

Wordt die innovatie goed opgepakt in de sector?

“Ons vak en de sector is best traditioneel. Dat geldt voor een groot deel van de markt. Ook veel van de opdrachtgevers, vaak eventmanagers, zijn relatief traditioneel, vind ik. Dat komt misschien ook wel omdat het een belangrijk onderdeel van hun rol is om risico’s uit te sluiten.”

Voor mijn gevoel is er weinig collectiviteit in de sector en vormt dat ook een rem op innovatie.

“Het hele ecosysteem is enerzijds enorm versplinterd, maar anderzijds werkt het ook allemaal samen. Het heeft elkaar allemaal nodig. Dat is natuurlijk wel heel bijzonder aan onze branche.”

“Er zijn ook maar weinig hele grote partijen bijvoorbeeld. Bureaus zijn over het algemeen relatief kleine bedrijven, dat geldt ook voor veel leveranciers.”

“Ik was voorzitter van IDEA tijdens corona en toen werkten alle branche- en vakverenigingen intensief samen. Daar heb ik ontdekt hoeveel bedrijfjes actief zijn in onze branche.”

“Wat ik gaaf vond in die tijd, dat het ons ook heeft gedwongen om allemaal samen op te trekken en oplossingen te bedenken. Met dat hele Eventplatform hadden we als één branche ook dingen als duurzaamheid aan kunnen pakken en meer van dat soort thema's. Uiteindelijk gebeurt dat niet. Iedereen duikt daarna toch weer in zijn eigen business. Dat vind ik wel jammer.”

Wat is de sleutel om het wel voor elkaar te krijgen?

Internationalisering. Wij willen ook Europa in. Het is in de bureauwereld toch allemaal heel erg op Nederland gericht. Dus dan heb je heel veel partijen die allemaal met elkaar concurreren. En dan is het uiteindelijk maar een kleine markt.

Wij zijn lid van BEIC, een internationale club waar van ieder land in Europa een bureau is aangesloten. Dan heb je met veel groter bureaus te maken: een Frans bureau met zo’n 500 medewerkers en een Spaans bureau met 800 man. Dat is toch van een heel andere orde dan in Nederland.

“Wat me wel opvalt is dat die buitenlands partijen zich ook niet heel erg op onze markt begeven. Maar ik denk dat het uiteindelijk toch een Europese markt gaat worden.”

“Voor mijn gevoel staan we pas aan het begin van die ontwikkeling. Het is ook een enorme kans voor Nederlandse bureaus en leveranciers, want wat hier in Nederland gebeurt is van een heel hoog niveau. Heel flexibel, efficiënt, creatief en betaalbaar, als je het vergelijkt met internationale bedrijven.”

Waar ligt het knelpunt?

“Ik denk dat er in de bureauwereld heel veel eigenaren echte professionals of specialisten zijn, maar er zijn er maar een beperkt aantal echt ondernemer. Allemaal doen ze het op hun eigen manier, maken ze mooie dingen en vinden het prima als het blijft zoals het is. Veel collega’s vinden het ook prima met 10 of 15 man.

Blijft het bij een internationaal samenwerkingsverband of zie je bedrijven ook gaan fuseren?

“Absoluut. Ik denk dat er nog een enorme consolidatie komt. De afgelopen BEIC-bijeenkomst waren we in Noorwegen met zo’n dertig bureau-eigenaren. Dan merk je dat ze ongeacht de grootte van het bureau, allemaal dezelfde uitdagingen hebben. Het is daarom ook leuk als het allemaal de grens overgaat.”

 

Met plezier verorberen van het volgende gerecht, geroosterde koolrabi met bovenop verschillende zeewieren, gecombineerd met hazelnoot en verse druif, begeleid met een saus van hazelnootmelk en olie van daslook. Het geeft een mooie break om van het zakelijke naar het meer persoonlijke te gaan.

 

Wat zijn voor jou personen waar je tegenop kijkt?

“Er zijn best veel ondernemers die een voorbeeld zijn. Hoe Joop van Ende dat vroeger deed, bijvoorbeeld. Die deed dingen… of het werd een enorme mislukking of een enorm succes. Dat is ook de enige manier, denk ik.”

“Ik denk iedereen die ergens voor gaat staan, die lef heeft. Dat kan ook politiek zijn; neem nou zo’n Zelensky. Dat vind ik ongelofelijk knap.”

“Er zijn ook veel collega’s waar ik respect voor heb. Bijvoorbeeld vriend en collega Patrick Roubroeks. Ik ben dan veel meer de ondernemer en hij is vooral echt puur de creatief.”

“Ook in de muziek heb je veel mensen met lef. Ik ben een enorme Frank Sinatra fan. Ik heb alles van hem en heb hem twee keer live mogen zien. Die man heeft zoveel diepe dalen en hoogtepunten meegemaakt. Een echte strijder."

Heb je dan ook het gevoel dat je ergens tegen hebt moeten strijden?

“Nee, niet in die mate, maar ondernemen voelt soms wel eens alleen. Nieuwe stappen maken, zoals het samengaan met FX Agency. Daar lag ik dan wel af en toe wakker over. Is dit nu wel een goede beslissing?”

“Dan ga je er weer met heel veel mensen over spreken. Ook met mijn kinderen. Daar heb ik altijd veel aan. Je kunt als je zo lang meeloopt nog steeds wat leren, vind ik.”

“Ik ben ook een enorme nieuwsjunkie. Of het nu om social media of kranten gaat. Ik lees heel veel. Daar haal je ook weer dingen uit.”

 

Als hoofdrecht nuttigen we de kabeljauw, geroosterd in een open vlam, met bovenop en poeder van tomaat en gecombineerd met een heerlijk saus. Het laat zien dat hoewel Bolenius extra bekendheid geniet vanwege haar groentegerechten, ook de andere gerechten van sterrenkwaliteit zijn.

 

Hoe zorg je voor ontspanning? Je komt over als iemand die altijd aan staat.

“Dat is het meest lastige. Ik heb in 2013 een sabbatical genomen, dat heeft heel erg geholpen.”

“Mijn droom is altijd geweest een groter bedrijf te bouwen. Ik vind het leuk om teams te bouwen. Maar ik was ook een echte micromanager.”

“Ik realiseerde me dat als ik zo door zou gaan, het me niet ging lukken en dat je me dan op het eind kon opvegen.”

“Ik heb sindsdien heel veel energie gestoken in goede mensen aannemen. Die verantwoordelijkheid willen pakken. Maar die ook kritisch naar mij toe zijn.”

“Ik zie best wel wat ondernemers die er zo bovenop zitten. Dat gaat niet werken. Dat is ook niet leuk voor de persoon die voor je werkt. Het gaat ook over openstaan voor kritiek. Ik denk dat ik veel mensen om me heen heb die mij durven aan te spreken op al mijn mindere kwaliteiten.”

Zo’n sabbatical is eenmalig. Hoe bouw je die reflectiemomenten sindsdien in?

“Ik wandel heel veel. Iedere ochtend wandel ik een uur met mijn hond. Dan begin je al zo anders aan je dag. De zorgen of ergernissen die je hebt bouwen zich vaak met het slapen op en dan word je wakker en dan zit je al vol in de stress. Een uur wandelen en dan is het weg.  Dan heb je over dingen nagedacht. In plaats van iemand briesend op te bellen, bedenk je een andere manier. Dan reageer je niet meer vanuit de emotie. Dat brengt zo weinig.”

“Ik heb de natuur ook nodig om weer op te laden. Ik ben uiteindelijk ook wel een beetje verlegen, enigszins introvert.”

“En ik kan zo genieten om te zien hoe mensen zich ontwikkelen. Daar kan ik ontzettend blij van worden. Dat je mensen ziet groeien, fouten ziet maken, daarvan leren. Ik zie nu concepten eruit komen waar ik niets mee van doen heb gehad en waar ik kippenvel van krijg.”

En nu is het moment van het definitieve loslaten.

“Ik heb het over het witte gat, in plaats van het zwarte gat. Ik ben ontzettend nieuwsgierig wat er op me afkomt. Ik ga begin volgend jaar eerst twee maanden wandelen, twee tochten van zo’n 800 kilometer, en daarna zie ik wel.”

“Natuurlijk heb ik wel ideeën. Zo begeleid ik veel ondernemers en dat vind ik altijd superleuk. Met een paar van die start-ups onderneem ik mee.”

“Ik zou nu helemaal mijn agenda vol kunnen douwen met dat soort dingen. Maar ik realiseerde me dat ik rechtstreeks vanuit mijn studie en mijn diensttijd dit bureau ben ingestapt en er 37 jaar dag en nacht aan heb gewerkt. Toen bedacht ik voor mezelf, dat ga ik niet nu bepalen.”

“En wat ik grappig vind, is dat ik steeds meer denk aan wie ik als kind was. Ik was altijd buiten: aan de wandel, hutten bouwen. En ik had een hele kast vol boeken over beesten.”

“Als je toen aan me had gevraagd wat ik wilde worden, had ik waarschijnlijk dierenarts gezegd. Uiteindelijk kom je dan in het evenementenvak terecht. Vanuit huis-, tuin- en keuken-psychologie denk ik dan toch aan die verlegen jongen die vanachter de coulissen impact kan maken met evenementen en mensen blij kan maken.”

“Maar ik ben heel benieuwd of als ik het over zou moeten doen of ik dan precies... ...of ik dan toch dat kind zou volgen en iets heel anders zou gaan doen. Ik weet het niet.”