Het achtste wereldwonder: 27Minutes met Hamed Arafa

Het Grand Egyptian Museum (GEM) in Caïro – ‘het geschenk van Egypte aan de wereld’ –opende op 1 november voor het eerst de deuren. Twintig jaar na het plaatsen van de eerste steen beleefden 600 hooggeplaatste gasten het openingsevent, waaronder vele staatshoofden zoals de Nederlandse minister-president Dick Schoof.

De opening was er een die zijn gelijke niet kende, maar deed in zijn verschijning denken aan die van de Olympische Spelen. Alles werd uit de kast gehaald om dit pronkstuk van de langstdurende beschaving uit de wereldgeschiedenis, als het ‘Achtste Wereldwonder’ weg te schieten in de media.

Enorm complex

Aan superlatieven over het gebouw en de collectie dan ook geen gebrek. Op een complex van maar liefst 72 voetbalvelden groot worden zo’n 100.000 objecten geëxposeerd en waarvan vele nog nooit zijn getoond aan het publiek.

De verwachtingen waren hooggespannen omdat dit museum moet bijdragen aan de ambitie van de Staat om een centrale en sturende rol in de regio te spelen en de toeristenstroom opnieuw aan te wakkeren. De Egyptische minister van Toerisme en Oudheden Sherif Fathi Attia hoopt met dit museum jaarlijks zo’n 7 miljoen mensen naar Caïro te gaan trekken. Het speciaal aangelegde Sphinx International Airport op 25 kilometer afstand van het complex moet deze doelstelling helpen na te streven.

Bea World Festival

Tijdens het recente Bea World Festival in Rome sprak ik ‘27Minutes’ met Hamed Arafa, de man die productioneel en technisch eindverantwoordelijk was voor dit historische openingsevenement waaraan hij samen met een groot team anderhalf jaar heeft mogen werken.

Ik sprak hem namens 27Names, een community van 27 onafhankelijke leden uit evenzoveel landen in Europa, allemaal werkzaam op het gebied van events en live communicatie.

Vorig jaar sprak ik tijdens hetzelfde festival met Thierry Reboul, creatief eindverantwoordelijk voor de legendarische opening en sluiting van de Olympische Spelen in Parijs. Hierbij ging het vooral over de creatieve keuzes die hij en zijn team hebben gemaakt en die de basis vormden voor dat succes.

Dit jaar sprak ik met Arafa juist over het technische en productionele perspectief bij de realisatie van zo’n evenement.

Productionele monsterklus

Want grootschalige producties zijn de 50-jarige Arafa niet vreemd, getuige zijn ‘company brochure’ met een omvang van meer dan 120 pagina’s. Bij zijn bedrijf HiLights werken meer dan 1.000 mensen, voornamelijk in de MENA-landen (Middle East & North Africa).

Afgelopen 20 jaar mocht hij met dit imposante bedrijf op regelmatige basis werken voor de regering van de president. Het was dan ook niet gek dat hij het persoonlijke vertrouwen kreeg om deze productionele monsterklus te mogen verzorgen.

In totaal werkten er bijna 10.000 mensen aan dit evenement, waarvan er op de dag zelf zo’n 4.000 actief betrokken waren om alle technische en productionele details op elkaar af te stemmen.

Gemeenschappelijke muzikale compositie

In de weken voorafgaand werden er met grootschalige orkesten video-opnames gemaakt in Japan, Frankrijk, Brazilië, Australië en de Verenigde Staten, als onderdeel van een gemeenschappelijke muzikale compositie voor de start van de show die de wereld moest verbinden.

Op de dag zelf gingen maar liefst 5.000 drones de lucht in, vond er over 16.000 m2 videomapping plaats en werd 1.500 m2 ledscherm voorzien van speciaal gemaakte content. Tot slot verbonden 500 watt lasers de Piramides van Gizeh op 2,5 km afstand met het zojuist geopende museum, waarmee de keuzes van de architect voor het ontwerp van het gebouw en de zichtlijnen verklaard werden.

Storyline bepalend

Hoewel de enorme aantallen en hoeveelheid aanwezige techniek (die ook het publiek bij het Bea World Festival liet duizelen) anders doet vermoeden, vertelde Arafa dat voor hem met name de storyline bepalend is geweest voor de inzet van de techniek, en niet andersom. Het creatieve en inhoudelijke verhaal was in alles leidend en de techniek was dienend aan het verhaal, door het creatieve team betiteld als ‘The History of the Future.’

Natuurlijk was er ook kritiek op de komst van het nieuwe complex en de uitbundige opening. Zo klonken er termen als ‘te duur’ of ‘pretpark van de kunsten’. Maar één ding maakt het gesprek met Arafa duidelijk: projecten van deze ongekende schaal trekken internationaal terecht de aandacht en hebben op meerdere niveaus de potentie om blijvend bij te dragen aan trots, historisch besef en culturele betekenis.

Een bron van inspiratie voor iedereen die werkzaam is in de livecommunicatie en experience industrie.